Challenge 52 weken duurzaam #22: Week zonder afval


Wij doen mee aan de challenge '
52 weken duurzaam'. Elke week krijgen we een nieuwe opdracht. Voor week 22 was de opdracht om te zorgen voor minder afval. Hoe moeilijk dat is? Heel moeilijk, vinden wij.  

Gefaald

Nog even een zijstapje naar vorige week: verwen je fiets. Ik vertelde vorige week stoer dat mijn fiets aan het begin van het seizoen gecontroleerd was. En dattie veel werd gebruikt... Nu wordt mijn fiets zóveel gebruikt dat de buitenband compleet versleten was, dat had ik dus helemaal niet gezien! Omdat de band langzaam leegliep, besloot ik actie te ondernemen. Een week te laat, maar dan toch maar een nieuwe buitenband op mijn fiets laten zetten. Op naar weer heel veel kilometers op de fiets!

De buitenband, toe aan vervangen. Foto: de fietsenmaker

Jeuk

En toen gingen we dus verder met het reduceren van ons afval. Drama. We proberen het wel. Zo gingen we aan de slag met Happy Soaps. De gewone shampoo beviel goed: schuimde lekker, rook lekker, het haar voelde alleen wat anders aan. Maar dat zou wel wennen. De crèmespoeling vonden we geen succes. En wat krijg je dan? Dat je er helemaal mee stopt, want één Happy Soap en één fles werkt ook niet echt in de badkamer. Oh ja, ook de douchegel van Happy Soaps hebben we gebruikt. Maar daar kreeg ik jeuk van. 

Geen zweetgeur

Ik gebruik al ruim 35 jaar Odorex. Weet je hoe lang dat is? En hoeveel flesjes dat zijn?! Ik schat toch zo'n 420 plastic flesjes (uitgaande van een flesje per maand). Olaf en ik stapten zo'n vier weken geleden over op de deodorant van Love The Planet. Wel gek, deo die je moet smeren en is verpakt in een blikje. Maar het bevalt prima. Het allerbelangrijkste: we ruiken niet naar zweet. Het smeren is nog wel een dingetje, want het is erg korrelig en je moet dus flink wrijven om die korreltjes plat te krijgen. Maar alles went, ook deze deodorant. Deze houden we d'r in!

Frisse mond

We probeerden ook de tandpastatabletjes van Smyle. Een tabletje dat eruit ziet als een klein pepermuntje bijt je kapot in je mond en dan poets je daarmee je tanden. Simpel. En dat is het ook. We hebben deze proef als gezin gedaan. Conclusie: we vonden het niet fris genoeg en hadden het idee dat het net te weinig was. Twee tabletjes per poetsbeurt is geen optie: wordt veel te duur. Dus maar weer terug naar de ouderwetse tandpasta in een tube. Maar niet helemaal, want we zijn wél overgestapt op een ander merk: Colgate heeft namelijk tandpasta zonder microplastics. 

We zijn er nog lang niet

Kortom, we zijn er nog lang niet en proberen regelmatig iets nieuws, iets duurzaams. En als een product bevalt, dan blijven we het gebruiken. En als we het niet fijn vinden, stoppen we ermee en gaan op zoek naar een duurzaam alternatief. Zo zetten we kleine stapjes, op weg naar een duurzame wereld.